İnsan papilloma virüsü (HPV) epitel hücrelerine saldırır ve partikül çapı 55 nm'dir. Bir özelliği deri epitelinin ve mukoz membranların çoğalmasıdır. İlk aşamada, patojen genellikle epitelin bazal hücrelerini etkiler ve mikrotravmalar yoluyla onlara nüfuz eder. Lokalize papillomlar genellikle boyun derisinde, koltuk altlarında, kasıklarda ve cinsel organlarda (en yaygın), ağız astarında ve nazofarenkste görülür.
Bu virüs yıllarca asemptomatik olabilir. HPV'yi tespit etmek için elektron mikroskobik veya moleküler hibridize yöntemler kullanılır.
İnsan papilloma virüsü türleri
İnsanlarda, mukoza zarlarını ve cildi etkileyen HPV arasında bir ayrım yapılır. Çok sayıda papilloma virüsü arasında düşük ve yüksek onkojenik riske sahip tipler vardır. Onkojenik özelliklerin, DNA'yı insan hücrelerinin genomuna entegre etme yeteneği ile bağlantılı olduğu gösterilmiştir.
Virüs vakaların %10-20'sinde aktive olur. Türüne bağlı olarak, bu iyi huylu veya kötü huylu lezyonlara yol açabilir. Bazı HPV'ler onkojenik değildir. Siğiller ve genital siğillerin ortaya çıkmasına neden olurlar. En yaygın olanları HPV 6 ve 11'dir.
HPV onkogenleri, özellikle serviks veya anüste kanserli lezyonlar geliştirme riski altındadır. Cilt ile ilgili olarak, HPV 16 ve 18, cilt kanserine yol açabilen HPV 5 ve 8 gibi daha yaygındır. HPV ile indüklenen kanserin en iyi bilinen şekli rahim ağzı kanseridir. Ancak erkekler, en kötü durumda penis veya anüs kanserine neden olan papilloma virüsü ile de enfekte olabilir.
Genellikle kadınlar HPV 16 ile karşı karşıyadır - bu, introzomal parazitizmin, yani hücre kromozomunun dışında (iyi huylu) gözlendiği bir formdur. HPV 18, yüksek onkoloji geliştirme riski ile karakterize edilir - başlangıçta bir süre sonra kansere dönüşen iyi huylu tümörler oluşur. Bu durumda viryonlar küçüktür (30 nm'ye kadar).
Farklı HPV enfeksiyonları türleri şunlara yol açar:
- serviksin neoplazmaları;
- invaziv veya preinvaziv onkoloji;
- İdrar yolu ve cinsel organların genital siğiller.
Patojenin vücuda alınması her zaman hastalığa yol açmaz. Her şey predispozan faktörlere bağlıdır: artan cinsel aktivite, vitamin eksikliği, hamilelik, hipotermi, endometriozis, sigara, alkol kötüye kullanımı vb. İyi bir bağışıklık sistemine sahip bir organizmada viral bir enfeksiyonun da ortaya çıkabileceği unutulmamalıdır.
Enfeksiyonun özellikleri
İnsan papilloma virüsleri oldukça bulaşıcıdır. Genellikle enfekte bir kişiyle doğrudan ciltten cilde veya mukozadan mukozaya temas yoluyla bulaşır. Genital enfeksiyonlarda, bu en sık vajinal veya oral seks sırasında ortaya çıkar. Çok sayıda cinsel partnere veya diğer CYBE'lere (cinsel yolla bulaşan enfeksiyonlar) sahip olmak riski artırır. Nesneler, kontamine giysiler veya yatak çarşafları yoluyla dolaylı bulaşma da mümkündür, ancak nadiren gerçekleşir.
Vakaların %7'sinde, enfeksiyon aktif ise virüs doğum sırasında anneden çocuğa bulaşabilir. HPV 16 veya 18 ile enfekte olmanız durumunda risk %40'a çıkar.
Epitele nüfuz eden, bütünlüğünü ihlal eden papillomavirüs enfeksiyonu, siğiller veya siğiller şeklinde alt epitel hücre tabakasının büyümesini teşvik eder. Hastalığın bu formu bulaşıcıdır ve hızla başkalarına yayılır. Siğiller ve kondilomlar genellikle metastaz yapmazlar ve sıklıkla kendiliğinden kaybolurlar.
HPV semptomları
Kuluçka süresi 9 aya kadardır (ortalama 3 ay). HPV vücutta belirgin semptomlar olmadan mevcut olabilir. Virüs aylarca veya yıllarca fark edilmeyebilir. Bu aşamada bile bulaşıcıdır.
Cilt siğiller genellikle kümeler halinde ortaya çıkar ve kaşıma ile artar. En yaygın iki papilloma şekli ya grimsi, sert, kırık bir yüzeyle kabarık (yaygın siğil) ya da düz ve kırmızımsıdır (düz siğil). Dikenli siğiller ayak tabanlarında veya topuklarda bulunur, içe doğru büyür ve bu nedenle genellikle ağrılıdır.
Genital siğillerin patojenleri vücudun nemli ve sıcak kısımlarında oluşur ve bu nedenle kıvrımlarda ve mukoza zarlarında lokalizedir. Kaşıntı veya yanma gibi semptomlara neden olabilirler. Genital siğiller için kuluçka süresi yani enfeksiyon ile semptomların ortaya çıkması arasındaki süre 3 hafta ile 8 aydır.
Farklı patojenlerin neden olduğu farklı genital siğil türleri vardır:
- Genital siğiller. Dudaklarda, vajinada, peniste, üretrada, anal kanalda ve rektumda görülen, genellikle gruplar halinde soluk veya kırmızımsı nodüller. Son derece bulaşıcıdırlar.
- Düz siğiller. Düz budaklar şeklinde görünürler ve esas olarak kadın genital organlarında bulunurlar. Kanser geliştirme riskini arttırırlar.
- Dev siğiller (Buschke-Levenshtein tümörleri). Büyük oluşumlar halinde büyürler ve çevreleyen dokuyu yok ederler. Nadir durumlarda dejenere olabilir ve skuamöz hücreli karsinomaya yol açabilirler.
Üst solunum yollarının mukoza zarlarının enfeksiyonu da mümkündür. Gözlerin konjonktivası etkilenerek pembe gövde büyümesine neden olabilir. Doktorun ancak asetik asit (siğillerin renginin değişmesine neden olan) veya mikroskop gibi yardımcı maddeler yardımıyla tespit edebileceği asemptomatik bir seyri tanımak daha zordur.
Ayrıca virüs, herhangi bir doku değişikliği olmaksızın hücrelere kendini yerleştirebilir. Sonra gizli bir enfeksiyondan, yani patojenlerin varlığından, ancak semptomsuz olduğundan bahsederler. Enfeksiyondan sonra, bu aşama birkaç haftadan birkaç aya kadar sürebilir.
Olası sonuçlar
Enfekte olduğunda, virüsler deri ve mukoza dokusunun hücrelerine nüfuz eder, hücre yapılarının çekirdeğine yerleşir ve orada çoğalır. Bu tür HPV enfeksiyonları genellikle fark edilmez ve bağışıklık sistemi patojenle başarılı bir şekilde savaştığı için herhangi bir sonuç vermeden iyileşir.
Ancak bazı HPV türleri cilt değişikliklerine yani büyümelere neden olur. Olası formlar, örneğin yüzü, kolları veya bacakları etkileyebilen genital siğiller veya siğiller ve papillomlardır.
Sebep olunan doku değişiklikleri çoğunlukla iyi huyludur, ancak aynı zamanda dejenere olabilir ve kansere yol açabilir. Örneğin kanser, bir HPV enfeksiyonundan on yıllar sonra ortaya çıkabilir. Dişi dış genital organ kanseri (vulva ve vajina kanseri), anal kanser, penis kanseri ve ayrıca ağız ve boğaz kanseri (baş ve boyun bölgesindeki tümörler) mümkündür.
teşhis koymak
Kadınlarda önleyici kontrollerin bir parçası olarak jinekologda HPV enfeksiyonu testi yapılır. Jinekolojik muayene, Papanicolaou testi (sitolojik muayene) adı verilen serviksin astarından bir sürüntü almayı içerir. Elde edilen materyal, kanser öncesi koşulları belirlemek için doku değişiklikleri açısından incelenir.
Alternatif olarak, bir mukozal sürüntü veya doku örneğinden alınan hücre materyalinin bir laboratuvarda belirli virüsler için test edildiği bir HPV testi gerçekleştirilebilir. Ancak bu şekilde sadece etkilenen bölgenin enfeksiyonu tespit edilebilir, ancak doku değişikliklerinin olup olmadığı konusunda bir açıklama yapılamaz. Bu nedenle, bir HPV testi, bir Pap testi ile kombinasyon halinde özellikle yararlıdır ve kanser öncüllerinin erken bir aşamada belirlenmesine yardımcı olabilir.
Test pozitifse, enfeksiyon her zaman kansere yol açmadığından bu bir endişe nedeni değildir. Doku değişikliklerini erken aşamada tespit etmek için düzenli muayene önerilir. Tersine, negatif bir test sonucu, geçmişte vücudun başarıyla savaştığı bir enfeksiyon olup olmadığı konusunda bir açıklama yapılmasına izin vermez.
Erkeklerde, testin düzenli olarak yapılacağı bir profilaktik muayene yoktur. Karşılık gelen bir kanser varsa, tümörün incelenmesi, kanserin kökü bir HPV enfeksiyonu olup olmadığını belirleyebilir.
Gerçek zamanlı PCR gibi özel DNA teknikleri de laboratuvar teşhislerinde kullanılmaktadır. HPV tip 6 ve 11'in neden olduğu anogenital siğiller, pelvik muayene sırasında kolayca tanımlanabilir.
İnsan papilloma virüsü nasıl tedavi edilir
Çoğu durumda, hastalık kendi kendine geçeceği ve daha fazla virüs tespit edilmeyeceği için tedavi gerektirmez. Ancak durum böyle değilse, enfeksiyon daha uzun sürebilir ve aylar veya yıllar sürebilir.
Bugüne kadar, bu virüs üzerinde onu tamamen yok edebilecek sistemik bir etkiye sahip hiçbir yöntem yoktur. Bununla birlikte, ortaya çıkan siğilleri tedavi etmek, virüslerin sayısını azaltır, böylece çoğu durumda bağışıklık sistemi diğer virüslerle savaşabilir ve böylece onlardan kurtulabilir. Bazı durumlarda, patojenler hayatta kalır ve tekrar tekrar semptomlara neden olabilir.
Terapötik taktikler, HPV'nin tipine ve ilişkili klinik tabloya bağlıdır:
- Plantar ve genital siğiller, topikal salisilik asit formülasyonları ile tedavi edilebilir.
- Kriyoterapi de HPV için yaygın olarak kullanılan bir yöntemdir. Bu durumda, siğil sıvı nitrojen ile soğuk yakılır.
- Lazerler veya elektrokoter aynı derecede uygulanabilir prosedürlerdir.
Nüks sıklığı oldukça yüksek olduğu için, lezyonlar kaybolduktan birkaç ay sonra bile kendinizi düzenli olarak kontrol etmeniz ve cinsel partnerinizi enfekte etmemek için prezervatif kullanmanız önerilir.
HPV kanserlerinin tedavisi çok daha zordur. Rahim ağzı kanseri için genellikle rahmin veya vajinanın üst kısmının ve yumurtalıkların alınması tavsiye edilir. Bu, nüks olasılığını dışlamak için radyasyon tedavisi ile desteklenebilir. HPV'nin neden olduğu diğer kanserler en yaygın olarak radyasyon veya kemoterapi gibi hedefe yönelik tedavi ile tedavi edilir.
Ameliyatın kardinal bir çözüm olmadığı, sadece kozmetik bir sorunu çözdüğü unutulmamalıdır, çünkü çıkarıldıktan sonra virüs çevre dokularda kalabilir ve siğiller yeniden ortaya çıkabilir.
Enfeksiyon önleme
İki aşı vardır: bivalan HPV 16 ve 18 ve dörtlü HPV 6, 11, 16 ve 18. Aşı, 14 yaş ve üstü tüm genç kızlar için önerilir.
Aşı her tür HPV'ye karşı koruma sağlamaz. Bu nedenle 25-65 yaş arasındaki tüm kadınlara aşılı olsalar bile düzenli olarak smear testi yaptırmaları önerilir.
Genital siğillerin zamanında tespiti ve tamamen çıkarılması hastalık riskini azaltır. Enfeksiyon bulaşmasını önlemede prezervatif kullanmanın etkinliği, bu durumun gelişme riskini büyük ölçüde azaltabilir. Bu enfeksiyonun neden olduğu hastalığın erken evrelerini önlemenin ve tedavi etmenin en umut verici yöntemi, spesifik bir çok değerlikli aşıdır.